Adam Redzik

Stanisław Starzyński (1853-1935) a rozwój polskiej nauki prawa konstytucyjnego

2012-01-17 12:00:00

 

 

Stanisław Starzyński (1853-1935) a rozwój polskiej nauki prawa konstytucyjnego, Warszawa-Kraków: Instytut Allerhanda, Wydawnictwo Wysoki Zamek 2012, ss. 356; ISBN: 978-83-931373-2-9

                      

Recenzje i noty recenzyjne: Andrzej Bąkowski, Rec., „Palestra” 2012, nr 5-6, s. 274-279; [A.C.], „Cracovia Leopolis” 2013, nr 3 (75), s. 54–55.

 

 

Książka poświęcona jest jednemu z najwybitniejszych konstytucjonalistów polskich przełomu XIX i XX w. profesorowi Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie Stanisławowi Starzyńskiemu, o którym Edward Dubanowicz pisał, że niemal wszyscy konstytucjonaliści polscy okresu II RP wyszli ze szkoły Starzyńskiego. Profesor Starzyński z powodów stricte politycznych został zapomniany w okresie Polski Ludowej. Z uwagi na pozycję w nauce międzywojennej, brak w dotychczasowej literaturze monografii poświęconej prof. Starzyńskiemu był szczególnie dotkliwy.
 
W książce ukazano wkład Stanisława Starzyńskiego w rozwój polskiej nauki prawa konstytucyjnego, a właściwie politycznego, bo ten termin odpowiadał dzisiejszemu terminowi „prawo konstytucyjne”. Stanisław Starzyński rozumiał je, jako „opis władzy państwowej”. Zaprezentowana została też działalność polityczna i legislacyjna uczonego, w tym jego wpływ na powstanie Konstytucji RP z 17 marca 1921 r. Nie pominięto również zagadnień związanych z dziejami rodu Starzyńskich, historią Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, w tym ponad pięćdziesięcioletnią działalnością dydaktyczną prof. Starzyńskiego. Załącznikiem do książki jest ostatnie opracowanie napisane przez prof. Stanisława Starzyńskiego, w którym analizuje on Konstytucję kwietniową z 1935 r. 
 
Książka zawiera też obszerne streszczenia w językach angielskim, niemieckim i ukraińskim.